Rozdział VI

UWAGA; Rozdział zawiera scenę +18

Oboje aż podskoczyliśmy. Zeszłam z kolan chłopaka a on ruszył otworzyć drzwi. Gdy je otworzył ujrzał Amber (czyt.największą sucz na świecie).

-Amber?! Co ty tu robisz?! -zapytał zakoczony chłopak.

-Hmm może by tak trochę milej co? Kochanie ,stęskniłam sie za tobą. - zawiesiła się mu na szyi i chciała pocałować. Czerwonowłosy natychmiast ją odepchnął.

-Co ty wyprawiasz?! - słysząc jego krzyk z korytarza aż się wzdrygnęłam.

-Jak to co? Już mnie nie chcesz? - zatrzepotała rzęsami.

-Nigdy nie chciałem i nie zechcę. A teraz wyjdziesz i już nigdy się do mnie nie odezwiesz ,albo ukręcę łeb twojemu braciszkowi. -powiedział to tak chłodnym i przerażającym tonem ,że dziewczyna odwróciła się na pięcie i wyszła.

-Pożałujesz! - krzyknęła blondynka z oddali. Kastiel zamnkął drzwi i odetchnął głosno. Wszedł z powrotem do pokoju.

-Czy to...?

-Tak to Amber.

-Ona jest w tobie zakochana?

-Taa ,aż do tego stopnia ,że ubzdurała sobie ,że z nią jestem.

-Heh...to nieźle... -powiedziałam cicho. Chłopak usiadł obok mnie na kanapie.

-Co przerwała?- zapytał czule. Ja z uśmiechem na ustach usiadłam mu znów na kolanach mocno się w niego wtulając.

-Może zorganizujemy w szkole jakiś koncert? -odezwałam się po dłużej chwili.

-Po co?

-Jak to po co? Ty i Lysander tworzycie świetny zespół.

-Dwie osoby to jeszcze nie zespół. Kiedyś miałem kapelę ,ale rozpadła się. Zostałem ja i Lys.

-Szkoda...ale w szkole na pewno znajdzie się ktoś kto zechce z wami zagrać prawda?

-Nie sądzę by ktoś chciał.

-Popytam się ludzi z klasy. Na pewno pomysł z koncertem im się spodoba.

-Jak chcesz.

-Nie podoba ci się mój pomysł?

-To nie tak ,że mi się nie podoba tylko...

-Tylko co?

-Nieważne.

-Ważne. Gadaj.

-Bo widzisz ja...nigdy nie...grałem przed większą publicznością.

-No co ty boisz się?

-Nie boję!

-Właśnie ,że tak!

-No może trochę.

-Nie ma czego. Chyba raczej ja powinnam się bać rzeszy twoich fanek po koncercie. -zaśmiałam się.

-Już mam jedną psychofankę. -uśmiechnął się.

-Amber?

-Też.

-Chyba nie mówisz o mnie?

-Hehe.

-Kas!

-No dobra dobra.

-Pokażesz mi piosenkę którą napisał Lysander?

-Jasne. -podał mi kartkę z biurka. - Masz.- zaczęłam czytać tekst. Po chwili skończyłam.

-To jest przepiękne...

-Uważaj bo się zakochasz.

-W Lysandrze? Chyba żartujesz.

-No wiesz taka jedna Nina nawet ubiera się jak on i łazi za nim wszędzie.

-Biedny Lys.

-Zostajesz na noc?

-Nie ,muszę wracać do domu. Innym razem.

-Oj no weź Lara.

-Znowu się skończy na tym ,że nie pójdziemy do szkoły.

-Szkoła to szkoła , nic szczególnego.

-Dla mnie to ważne bo mam plany na przyszłość.

-Ee tam. Zostajesz. Nawet jakbyś chciała wyjść to cię nie wypuszczę.

-Będziesz mnie więził? -uniosłam brew do góry.

-Jeśli będzie trzeba. -zaśmiał się.

-Wariat. - powiedziałam i ruszyłam w stronę drzwi wyjściowych. Chłopak pobiegł za mną i zagrodził mi drogę.

-Powiedziałem ,że zostajesz.

-Kastiel nie odstawiaj cyrków tylko mnie przepu..aaa! - czerwonowłosy wziął mnie na ręce i zaniósł do salonu. Posadził mnie na kanapie.

-Nie mam ze sobą żadnych rzeczy...jak mam tu nocować.

-Nie potrzebujesz ubrań. - zmierzył mnie wzrokiem.

-Zboczeniec.

-Nie schlebiaj mi.

-Widzę ,że z tobą nie wygram.

-Właśnie. Muszę wyjść z Demonem na spacer. Poczekaj w domu.

-Nie mogę iść z tobą?

-Jeszcze mi uciekniesz.

-Nie ucieknę no...- pocałowałam go w policzek.

-Dobra, biorę smycz i idziemy. - Kastiel zawołał psa i wyszliśmy na dwór. Przez chwilę szliśmy w ciszy. - Chcesz potrzymać smycz?

-Jasne. - chwyciłam smycz. Kastiel śmiał się bo nie dawałam sobie rady z utrzymaniem psa. Co jak co ale ten pies ciągnął jak potwór. -Aa! - zdąrzyłam tylko krzyknąć ,pies tak mocno pociągnął ,że upadłam i zdarłam sobie kolano. Chłopak natychmiast do mnie podbiegł.

-Lara! Nic ci nie jest? - pomógł mi wstać.

-Nic...ał...-syknęłam bo zdarte kolano bardzo szczypało.

-Przepraszam za Demona ,nie powinienem dawać ci smyczy. Chodź ,wezmę cię na barana.

-Nie nie musisz...dam radę iść. - chłopak mimo to kazał mi na siebie wskoczyć. Puścił psa ze smyczy i szliśmy z powrotem w kierunku domu. Po kilkunastu minutach weszliśmy do domu. Kastiel położył mnie na kanapie i przyniosł z apteczki wodę utlenioną i gazik ,żeby przemyć moją ranę.

-Masz ,musisz to zdezynfekować.

-Dzięki. Jesteś kochany. - uśmiechnęłam się do niego. Czerwonowłosy odwajemnił uśmiech i poszedł zrobić nam kolację. Ja przemyłam swoją ranę. Po chwili przyszedł do mnie Demon. Podszedł do mojego kolana i zaczął lizać moją ranę ,przy czym popiskiwał jakby w geście przeprosin.

-No już piesku , nie gniewam się. -pogłaskałam go po głowie. Demon wskoczył na sofę i położył mi łeb na nogach. Po chwili przyszedł Kas z talerzem kanapek i herbatą.

-O ,co ja tu widzę? Demon lizusie złaź z kanapy! - powiedział kładąc kanapki i napój na stole.

-Nie , niech leży. Przykro mu za to co się stało ,ale jest tak słodki ,że trudno mu nie wybaczyć.

-Jesteś pierwszą dziewczyną ,która mówi ,że mój pies jest słodki. Niesamowite... -usiadł obok mnie i zaczął jeść kanapkę.

-Serio? Ciekawe. - również wzięłam jedną z kanapek.

-Mam nadzieję ,że zjadliwe. - powiedział Kas z pełną buzią.

-Tak ,ale nie mówi się z pełną gębą!- szturchnęłam go w ramie i pokazałam język.

-Na za dużo sobie ze mną pozwalasz. -zaśmiał się.

-To źle?

-Sama się przekonasz. -puścił mi oczko.

-Ehh...- nic już nie odpowiedziałam tylko zabrałam się za jedzenie. Po skończonej kolacji zarządziłam ,że trzeba się szykować do spania.

-Ty chyba żartujesz. Mój dom , moje zasady. Po za tym jest dopiero 21.30.

-Ale zanim się umyjemy itd. Będzie już późno.

-Itd? - wyszczerzył się.

-Doskonale wiesz o co mi chodzi, nie szukaj podtekstów tam gdzie ich nie ma.

-A co zabronisz mi? - podszedł do mnie bardzo blisko i przycisnął do siebie.

-Tak.

-No no...odważnie. - wziął mnie na ręce i zaniósł do swojego pokoju. Podał mi ręcznik i jedną ze swoich koszulek do spania. - Wiesz gdzie jest łazienka nie?

-Oczywiście. -kiwnęłam głową. - A co z dołem? Przecież nie wyjdę chociażby bez majtek.

-Dla mnie możesz być bez majtek i bez koszulki.

-Kastiel nie wkurzaj mnie.

-Eh, masz tu moje spodenki.

-Dzięki. -wzięłam rzeczy i poszłam się umyć. Trochę dziwnie się czułam u niego w domu no ale nie mogłam sobie teraz pójść. Po wyjściu z łazienki usiadłam na łóżku chłopaka. Spojrzał na mnie i zaśmiał się pod nosem , po czym też poszedł do łazienki. Ja położyłam się na łóżku i szperałam coś w moim telefonie. Gdy czerwonowłosy wrócił położył się obok mnie. Podparł głowę na dłoni.

-Zatrzymaj ją.

-Co?

-Koszulkę. Weź ją. Super w niej wyglądasz.

-Emm nie musisz mi jej oddawać.

-Nalegam.

-No dobrze. Dziękuję. - cmoknełam go w czoło.

-Co robimy? -zapytał.

-Może chodźmy spać.

-Laraa..

-No a co chcesz robić? -niepotrzebnie zadałam to pytanie. Chłopak znalazł się nade mną i zaczął całować. Uwielbiam jego pocałunki. Wplotłam dłonie w jego włosy.

-Kochamy się? - zapytał z łobuzerskim uśmieszkiem.

-Znowu? -zaśmiałam się.

-Seks jest zdrowy.

-Serio jesteś wariat. - przyciągnęłam go z powrotem do siebie. Nasze usta znów się scaliły. Pocałunki były długie i namiętne ,pełne pożądania. Nie zauważyliśmy nawet kiedy pozbyliśmy się ubrań. Nasze dwa rozpalone ciała czując swoją wzajemną obecność pokrywały się gęsią skórką. Chłopak zaczął delikatnie całować mój biust i bawić się nim. Później wrócił wyżej i zostawił mi malinkę na szyi. -Jeszcze ktoś w szkole zobaczy. -szepnęłam.

-Nie masz się czego wstydzić. - poddałam się chłopakowi i jego pieszczotom. Po chwili

Kas posadził mnie "na sobie". Chwycił mnie za biodra i nadawał mi rytm. Ja jedną ręką przejechałam po jego torsie a drugą przytknęłam do swoich ust.

-Nie rób tak, chcę cię słyszeć. - uśmiechnął się.  Oplotłam ręce wokół szyi chłopaka.

***
 Oboje zdyszani patrzyliśmy sobie w oczy. Ponownie wskoczyliśmy w swoje piżamy i położyliśmy się z powrotem , tym razem z zamiarem spania.

-Dziękuję. -wyszeptałam mu do ucha. Zamknęłam oczy i zasnęłam. Czerwonowłosy jeszcze długi czas głaskał mnie po głowie wpatrując się we mnie.