Rozdział VIII

Wszyscy ,których obdzwoniłam obiecali ,że zjawią się jutro na imprezie. Leo z Rozą, Kastiel i Lysander, Alexy, Armin, Violetta, Kim,Melania,Iris, Peggy,Dake,Kentin. Pozostaje mi tylko zadzwonić do Nataniela.

-Tak?- powiedział głos w telefonie.

-Hej Nat. Chcesz wpaść jutro na imprezę do mnie? Będzie większość osób z naszej klasy.

-Z chęcią bym przyszedł ale jutro mam już plany.

-Oh ,rozumiem. No trudno to może innym razem. Pa!

-Pa pa- rozłączył się. Wiedziałam ,że tak będzie ale z czystej grzeczności wolałam zadzwonić. Postanowiłam ,że jeszcze dziś pójdę do sklepu i kupię trochę przekąsek na jutro. Po kilku minutach wyszłam do sklepu. Po drodze spotakałam Iris ,która bardzo pomogła mi z zakupami. Odprowadziła mnie i pomogła nieść ciężkie reklamówki.

-Dziękuję. - powiedziałam stojąc już pod drzwiami mojego domu.

-Nie ma za co. Słuchaj..mam pytanko co do tej imprezy.

-Jakie?

-Ktoś załatwi jakiś alkohol?

-Iris! W życiu nie spodziewałabym się usłyszeć od ciebie takiego pytania. -obie zaczęłyśmy się śmiać.

-Jestem bardziej niegrzeczna niż się wydaje.

-No proszę. Z alkoholem nie będzie problemu. Zadzwonię zaraz do Kastiela.

-Sprzedadzą mu?

-A co ty nigdy go nie widziałaś? Wygląda na starszego niż jest i chyba ludzie baliby się mu czegokolwiek nie sprzedać.

-Haha. No masz rację. Dobra ja lecę. Do jutra!

-Pa! -odpowiedziałam rudowłosej i weszłam do domu. Odłożyłam zakupy do kuchni i zadzwoniłam do czerwonowłosego.

-Znowu się stęskniłaś? Chyba powinienem się do ciebie wprowadzić. - zaśmiał się.

-Nie o to chodzi. Załatwiłbyś na jutro jakieś piwka albo coś?

-Ohoho. Co ja słyszę? Chcę zobaczyć jak będziesz piła.

-Piłam już dawno głupku. Uważaj żebyś nie zaliczył zgona cwaniaku.

-A ty uważaj żebym ja cię znowu nie zaliczył. -już przed oczami miałam ten jego wredny uśmieszek.

-Kastiel ty niewyżyty zboku!

-Mam swoje potrzeby.

-Czyli kupisz?

-Taa.

-Dzięki. Kocham cię!

-To się nazywa bezgraniczna miłość.

-Och daj spokój. Dobra ja kończę. Pa, do jutra.

-Hah, do jutra mała. -po rozmowie z chłopakiem udałam się do łazienki aby wziąć prysznic. Gdy już się umyłam zjadłam kolację i zadzwoniłam do mamy. Wróci z tatą po weekendzie. Pytała się jak w szkole. Standard. Po rozmowie z mamą obejrzałam jakiś film,który akurat był emitowany w telewizji. Nagle moje powieki zrobiły się ciężkie i siła wyższa ciągnęła mnie do łóżka. To był znak ,że po całym tygodniu pełnym przygód czas się porządnie wyspać. W końcu czeka mnie jutro całonocna impreza i pilnowanie aby 13 osób nie rozwaliło mi domu.

Wstałam z łóżka po 10 i byłam gotowa do działania.Przygotowałam dom do imprezy. Między innymi przyniosłam więcej krzeseł, wyłożyłam żarełko i przeniosłam konsolę do salonu abyśmy mogli wszyscy grać razem. Resztę czasu spędziłam przed komputerem. Wszystko zapowiadało się znakomicie. Ludzie mieli przyjść na 17. Miałam jeszcze kilka godzin. Do drzwi zapukały Rozalia i Kim ,które obiecały przyjść wcześniej ,żebyśmy razem się przygotowały. Umalowałyśmy się lekko, pokręciłyśmy włosy. Roza założyła jedną ze swoich wiktoriańskich sukienek zaś Kim ubrała to co zwykle tylko zmieniła co nie co. Dziewczyny ubrały mnie w krótką spódniczkę i bluzkę odkrywającą trochę brzucha. Wszystkie byłyśmy gotowe by zacząć zabawę. Po niedługim czasie przyszli pierwsi zaproszeni. Byli to Kastiel z reklamówką pełną piw ,Lysander i Leo.

-Leoś skarbie! -krzyknęła Roza i rzuciła się mu na szyję. W końcu to jej chłopak no ale bez przesady.

-Rozuś udusisz mnie. -uśmiechnął się Leo i pocałował dziewczynę w czoło.

-Weźcie bo się zrzygam. -powiedział Kastiel wywracając oczami.

-Chodźcie. -zaprowadziłam chłopaków do salonu. Zajęli miejsca i zaczęli gadać o swoich sprawach. Ja z Rozą i Kim biegałyśmy po mieszkaniu sprawdzając czy aby czegoś jeszcze nie brakuje. Po chwili znów usłyszałyśmy dzwonek do drzwi. Tym razem naszym oczom ukazali się Armin, Alexy, Dake, Kentin.

-Hej! Wchodźcie.- dziewczyny zaprowadziły ich do salonu. Znów dzwonek. Przyszła reszta zaproszonych czyli Violetta, Melania,Peggy,Iris.

-No to wszycy w komplecie! - stwierdził zadowolony Alexy.

-Co robimy? -zapytała Iris.

-Proponuję wznieść toast za naszą gospodynię ,gdyby nie ona nie spotkalibyśmy się tutaj.- powiedziała białowłosa i podała każdemu po szklance piwa.

-Ej no...nie musicie..-zmieszałam się trochę.

-Właśnie ,że musimy! Za Larę!- krzyknęła Iris.

-Za Larę!- zawtórowała jej reszta. Stuknęliśmy się wszyscy szklankami. Postanowiłam włączyć konsolę abyśmy trochę rozruszali imprezę. Pojedynki taneczne powinny być idealne.

-Kto ze mną tańczy?- spytałam.

-Ja! - odezwali się jednocześnie Armin ,Kentin i Iris.

-Spoko , mam 4 kontrolery ,macie.- podałam im świecące pałeczki i wylosowaliśmy piosenkę. Po chwili wszyscy szaleliśmy do wielu znanych hitów. Przetańczyłam jeszcze z innymi kilka piosenek. Zmęczyłam się więc usiadłam na kanapie obok Kastiela i przytuliłam się do niego. Lysander spojrzał na nas i ukradkiem się uśmiechnął. Był bardzo szczęśliwy ,że jego przyjaciel ma przy sobie kogoś bliskiego

-Co tam maleńka? - odezwał się czerwonowłosy obejmując mnie ramieniem.

-Nie tańczysz z nami? -spytałam, chociaż można było się domyślić ,że takie rozrywki nie są w stylu Kasa.

-Nie będę robił z siebie durnia.- stwierdził popijając piwo.

-Pff..czyli według ciebie zrobiłam z siebie idiotkę tańcząc z nimi tak?

-Nie, ty to co innego. -puścił mi oczko.

-Jasne..-wydostałam się z jego objęcia i ruszyłam w stronę kuchni. Usiadłam przy stoliku i dopiłam moje piwo.

-Lara, coś nie tak? -podeszła do mnie Rozalia.

-Aaj daj spokój...

-Kastiel?

-Taa..

-Co zrobił?

-Wkurza mnie już tym swoim zachowaniem, jak mu się nie podoba może wracać do domu.

-Wiesz jaki on jest, w kilka dni się nie zmieni. Daj mu czas.

-Dobra, nie gadajmy o tym.

-Idziesz na papieroska?- zapytała cicho dziewczyna.

-Roza ty..?

-Ciii. Okazjonalnie.

-Leo wie?

-Wie ale nie popiera tego.

-No dobra idę z tobą. -wyszłyśmy niezauważone z mieszkania. No, bynajmniej tak sądziłyśmy.

Odeszłyśmy kawałek za mój dom i zapaliłyśmy fajki. Rozmawiałyśmy zaciągając się dymem. Po chwili zza ściany wyłoniła się czerwona czupryna.

-Szukałem cię.- oparł się o ścianę i też zapalił.

-To może ja was zostawię.- białowłosa ulotniła się w mgnieniu oka.

-Co jest?- spytał patrząc w rozgwieżdżone niebo. Nic nie odpowiedziałam. Byłam na niego zła. Za ten jego chamski sposób bycia. Ruszyłam w stronę drzwi jednak chłopak zatrzymał mnie.

-Puszczaj. -syknęłam.

-Nie , nie wiem o co ci chodzi, ale masz mi to powiedzieć bo cię nie wypuszczę.

-Dlaczego taki jesteś?

-To znaczy?

-Czasami jesteś taki chamski, oziębły. Z czego to wynika?

-Taki już jestem.

-Ale ja nie chcę żebyś taki był.

-A co? Wolisz tego idealnego ,przemiłego blondaska?

-Nataniela? Ty chyba żartujesz.- chłopak nic nie odpowiedział. - No co ty chyba nie jesteś zazdrosny?

-Oszalałaś? O niego? To frajer.

-Nie mów tak, jest moim przyjacielem.

-Przyjacielem a może kimś więcej co?

-Kastiel o co ci do cholery chodzi? Jeżeli myślisz ,że zakochałabym się w Natanielu to jesteś w wielkim błędzie i wiedz,że swoim zachowaniem sprawiłeś mi wielką przykrość...- łzy napłynęły mi do oczu. Chłopak patrzył na mnie z szeroko otwartymi oczami. -Puść mnie..proszę...- szepnęłam powstrzymując płacz. Chłopak zwolnił uścisk a ja pobiegłam do domu. W drzwiach spotkałam Rozę , mocno się w nią wtuliłam i wszystko jej opowiedziałam. Kazała mi się nie przejmować i wracać do gości bo pytali gdzie jestem. Posłuchałam jej rady. Lysander wyszedł na dwór zobaczyć co z Kasem.

-Co się stało? -zapytał kolorowooki.

-Szlag by to. - odpowiedział Kastiel i uderzył pięścią w ścianę budynku.

-Lara wbiegła do domu cała zapłakana.

-Nie umiem, rozumiesz? Kurwa nie potrafię być taki jak ona chce. Nie potrafię okazać jej uczucia.

-Potrafisz. Przecież gdyby nie to , bylibyście razem? Musiała ujrzeć w tobie tą drugą stronę. Tę delikatną.

-Nie mam takiej.

-Masz. Idź i pokaż jej to. -Lysander położył dłoń na ramieniu przyjaciela.

-Ale co mam jej powiedzieć?

-Przeproś ją. Powiedz ,że żałujesz. Postarasz się okazywać jej więcej uczucia.

-Łatwo ci mówić.

-Otwórz serce Kastiel, bo jak na razie nadal jest splątane łańcuchami nienawiści. Chyba nawet wiem o kogo chodzi drogi przyjacielu.

-Nie moja wina ,że gdzieś to we mnie siedzi.

-Nie możesz żyć wiecznie nienawiścią do Debry i Nataniela. Weź się w garść. Masz dziewczynę ,która cię kocha. Nie zniszcz tego.

-Idę do niej. - powiedział Kas i ruszył w stronę mojego domu. Gdy wszedł ja bawiłam się w najlepsze z innymi. Stał w progu i patrzył na mnie. Kiedy ja na niego spojrzałam natychmiast poczułam złość i żal. Znów poszłam do kuchni. Chłopak usiadł obok mnie.

-Przepraszam.- powiedział czerwonowłosy.

-Daj spokój.

-Nie. Wybacz mi , proszę. Jesteś dla mnie na prawdę ważna. Nie potrafię...wytłumaczyć swojego zachownia.

-Kastiel, czasem zachowujesz się gorzej niż małe dziecko ,któremu ktoś zabrał zabawkę.

-Wiem, przepraszam. -przełknął ślinę, w jego głowie brzmiał głos Lysa mówiący mu co ma robić.

-Dlaczego uważasz ,że mogłabym zakochać się w Natanielu?

-Bo Debra...-tu mu przerwałam.

-Debra wcale nie zakochała się w Natanielu. Roza wszystko mi wytłumaczyła. Nie wiem o co w tym wszystkim chodzi ale wykorzystała go ,żebyś tak myślał. Rozumiesz? Oszukała cię. Nie rozumiem też dlaczego widzisz ją we mnie. Może nadal ją kochasz?

-Jak to? Przecież...jak wszedłem wtedy to oni...NIE NIE KOCHAM JEJ! KOCHAM CIEBIE ROZUMIESZ?!- wydarł się Kastiel aż wszyscy z imprezy zgromadzili się wokół nas.

-W takim razie postąp wreszcie jak mężczyzna i pogódź się z Natem. Jemu na prawdę jest przykro ,że go tak nienawidzisz. Bądźcie przyjaciółmi jak kiedyś. -wstałam i poszłam do swojego pokoju. Kastiel chwilę patrzył w stronę ,w którą poszłam. Ocknął się słysząc głos Violetty.

-Emm..Kastiel..Lara ma rację. Debra wcale nie zakochała się w Natanielu, ona wykorzystała go ,żebyś tak myślał. Nie chciałeś nas nigdy słuchać a taka jest prawda.

-Właśnie. Tak na prawdę nie ma powodu żebyś nienawidził Nata. -wtrąciła Iris.

-W takim razie dlaczego nic mi nie powiedział? -zdenerwował się chłopak.

-Bo się bał? Po za tym chciał ale ty od razu rzucałeś się na niego z pięściami. My też mamy już dosyć tego waszego wiecznego sporu o nic.

-Powiedzcie Larze, że wyszedłem. -czerwonowłosy wstał i wyszedł z mojego domu. Peggy pobiegła do mojego pokoju i zastała mnie patrzącą w okno. Ujrzałam przez nie Kasa.

-Kas? -krzyknęłam przez okno. Chłopak odwrócił się , lekko się do mnie uśmiechnął i bez słowa ruszył dalej. Zdenerwowana zamknęłam okno i chciałam biec za buntownikiem. Jednak powstrzymała mnie Peggy,która przyglądała się całej scenie.

-Kastiel wyszedł. Przemówiliśmy mu trochę do rozsądku ale nie wiemy gdzie poszedł.

-A jeżeli on poszedł do Nataniela?

-O tej godzinie? Chociaż , to Kastiel, wszystko możliwe.

-Musimy go powstrzymać!

-Nie,on musi załatwić to sam. Lara daj mu szansę. Wracaj do nas i baw się.

-Okej..-poszłam za dziewczyną do pokoju i po chwili znów wszyscy popijaliśmy alkohol ,śpiewaliśmy, tańczyliśmy. Martwiłam się tylko gdzie jest i co zrobi teraz mój nieznośny chłopak.